آداب زفاف و مجامعت (3)

 با سلام :

از ابوسعید خدری منقول است که حضرت رسالت پناه وصیت نمود به حضرت علی (ع) که :

« یا علی ! چون عروس داخل خانه تو شود ، کفش هایش را بکن تا بنشیند و پاهایش را بشو و آن آب را از در خانه تا منتهای خانه بپاش ، چون چنین کنی خدا هفتار هزار نوع رحمت بر تو بفرستد که بر سر عروس فرود آید ، تا آن که آن برکت به هر گوشه آن خانه برسد ، و ایمن گردد عروس از دیوانگی و خوره و پیسی تا در آن خانه باشد و منع کن عروس را تا هفت روز از خوردن شیر و سرکه و گشنیز و سیب ترش .

پس حضرت علی (ع) گفت : یا رسول الله ! به چه سبب منع کنم او را از این ها ؟

فرمود : زیرا که رحم به سبب خوردن این ها سرد و عقیم می شود و فرزند نمی آورد ، و حصیری که در ناحیه خانه افتاده باشد بهتر است از زنی که فرزند از او به وجود نمی آید .

پس فرمود که : یا علی ! جماع مکن با زن خود در اول ماه که دیوانگی و خوره و خبط دماغ راه می یابد به آن زن و فرزندانش .

یا علی ! جماع مکن بعد از پیشین که اگر فرزندی بهم رسد احول خواهد بود .

یا علی ! در وقت جماع سخن مگو که اگر فرزندی حاصل شود ایمن نیستی که لال باشد و نگاه نکند احدی به فرج زن خود و چشم بپوشد در آن حالت که نظر نمودن به فرج در آن حالت باعث کوری فرزند می شود .

یا علی ! به شهوت و خواهش زن دیگری با زن خود جماع مکن که اگر فرزندی به هم رسد مخنث یا دیوانه باشد .

یا علی ! هر که جنب با زن خود در فراش خوابیده باشد قرآن نخواند که می ترسم آتشی از آسمان بر هر دو نازل شود و بسوزاند ایشان را .

یا علی ! جماع مکن با زن خود مگر آن که تو دستمالی از برای خود داشته باشی و او دستمالی از برای خود داشته باشد و هر دو خود را به یک دستمال پاک نکنید که دشمنی در میان شما پیدا می شود و آخر به جدایی می کشد .

یا علی ! ایستاده با زن خود جماع مکن که آن فعل خران است ، و اگر فرزندی به هم رسد مانند خران بر رختخواب خود بول می کند .

یا علی ! در شب عید فطر جماع مکن که اگر فرزندی به وجود آید شر بسیار از او ظاهر شود .

یا علی ! در شب عید قربان جماع مکن که اگر فرزندی به هم رسد شش انگشت یا چهار انگشت در دست داشته باشد .

یا علی ! در زیر درخت میوه دار جماع مکن که اگر فرزندی به هم رسد جلاد و کشنده مردم باشد ، یا رئیس و سرنموده ظلم باشد .  (1)

-------------------------------------------------------

1) حلیه المتقین ، باب چهارم

آداب زفاف و مجامعت (2)

با سلام :

در چندین حدیث معتبر وارد شده است که مرد و زن در حالتی که خضاب به حنا و غیر آن بسته باشند جماع نکنند .

از حضرت امام موسی (ع) پرسیدند که اگر در حالت جماع جامه از روی مرد و زن دور شود چیست ؟ فرمود : باکی نیست . باز پرسیدند اگر کسی فرج زن را ببوسد چون است ؟ فرمود باکی نیست .

از حضرت صادق (ع) پرسیدند که اگر کسی زن خود را عریان کند و به او نظر کند چه حکمی دارد ؟ فرمود که مگر لذتی از این بهتر می باشد و پرسیدند که اگر به دست و انگشت با فرج زن و کنیز خود بازی کند چه حکمی دارد ؟ فرمود : باکی نیست ، اما به غیر اجزای بدن خود چیزی دیگر در آن جا نکند و پرسیدند که آیا می تواند در میان آب جماع کند ؟ فرمود : باکی نیست .

در حدیث صحیح از حضرت امام رضا (ع) پرسیدند از جماع نمودن در حمام ، فرمود : باکی نیست .

حضرت صادق (ع) فرمود که مرد با زن و کنیز خود جماع نکند در خانه ای که طفل باشد ، که آن طفل زناکار می شود یا فرزندی که از ایشان به هم می رسد زناکار باشد .

از حضرت رسول (ص) منقول است که فرمود : به حق آن خداوندی که جانم در قبضه قدرت اوست ، اگر شخصی با زن خود جماع کند و در آن خانه شخصی بیدار باشد که ایشان را ببیند یا سخن و نفس ایشان را شنود فرزندی که از ایشان به هم رسد رستگار نباشد و زناکار باشد .

چون حضرت امام زین العابدین (ع) اراده مقاربت زنان می نمود خدمتکاران را دور می نمودند و درها را می بستند و پرده ها را می انداختند .

در حدیث موثق از امام صادق (ع) منقول است که ... فرمود کراهت دارد مرد رو به قبله جماع کند و در حدیث دیگر از آن حضرت پرسید که آیا مرد عریان جماع می تواند نمود ؟ فرمودند که نه ، و رو به قبله و پشت به قبله جماع نکند ، و در کشتی جماع نکند .

حضرت امام موسی (ع) فرمود که دوست نمی دارم کسی که در سفر آب نیابد برای غسل نمودن جماع کند ، مگر آن که خوف ضرری داشته باشد بر خود . و بعضی از علما قائل به حرمت شده اند .

حضرت رسول (ص) نهی فرمود از آن که کسی که محتلم شده باشد پیش از آن که غسل کند جماع کند و فرمود که اگر بکند و فرزندی به هم رسد دیوانه باشد و ملامت نکند مگر خود را .

حضرت صادق (ع) فرمود که مکروه است جنب شدن در وقتی که آفتاب طلوع می کند و زرد می باشد و همچنین در زردی آفتاب وقت فرو رفتن .

حضرت علی (ع) فرمود که مستحب است در شب اول ماه رمضان جماع کردن . (1)

-------------------------------------------------------

1) حلیه المتقین ، باب چهارم

باب آداب زفاف و مجامعت (1)

با سلام :

رابطه جنسی به غیر از همسر شرعی حرام است .و ازدواج در نگاه اسلام یک عمل مستحبی و در مواردی واجب و عبادت محسوب می شود لذا برای این کار آدابی می باشد که شرع مقدس اسلام و نبی رحمت و خاندان وحی (اهل بیت عصمت و طهارت) علیهم السلام برای شروع زندگی مشترک سفارشاتی را دارند که به لطف خدا خدمت دوستان تقدیم می کنم باشد که راهگشا باشد.

زفاف نمودن در وقتی که ماه در برج عقرب باشد یا تحت الشعاع باشد مکروه است و جماع نمودن در فرج زن در وقتی که حایض باشد یا با خون نفاس باشد حرام است و از مابین ناف تا زانو از ایشان تمتع بردن مکروه است و بعد از پاک شدن و پیش از غسل نمودن جماع را نیز بعضی حرام می دانند و احوط اجتناب است مگر آن که ضرورتی باشد ، پس امر کند زن را که فرج را بشوید و با او مقاربت کند و زن مستحاضه اگر غسل و سایر اعمالی که او را می باید نمود به جا آورد با او جماع می توان نمود و در وطی دبر زن خلاف است ، بعضی حرام می دانند و اکثر علما مکروه می دانند و احوط اجتناب است و بهتر آن است که با زن خود جماع کند و آزاد باشد و منی خود را بیرون فرج نریزد و بعضی علما حرام می دانند بی رخصت زن ، و در کنیز باکی نیست .

از حضرت صادق (ع) منقول است که نباید مرد را دخول نمودن به زن خود در شب چهارشنبه .

حضرت امام موسی (ع) فرمود که هر که جماع کند با زن خود در تحت الشعاع پس با خود قرار دهد افتادن فرزند را از شکم پیش از آن که تمام شود .

حضرت صادق (ع) فرمود که جماع مکن در اول ماه و میان ماه و آخر ماه که باعث این می شود که فرزند سقط شود و نزدیک است که اگر فرزندی به هم رسد دیوانه باشد یا صرع داشته باشد . نمی بینی کسی را که صرع می گیرد اکثر آن است که یا در اول ماه یا در آخر ماه می باشد ؟!

حضرت رسول (ص) فرمود که هر که جماع کند با زن خود در حیض ، پس فرزندی که به هم رسد مبتلا شود به خوره یا پیسی پس ملامت نکند مگر خود را .

حضرت صادق (ع) فرمود که دشمن ما اهل بیت نیست مگر کسی که ولدالزنا باشد یا مادرش در حیض به او حامله شده باشد .

در چندین حدیث معتبر از حضرت رسول (ص) منقول است که چون کسی خواهد با زن خود جماع کند به روش مرغان به نزد او نرود ، بلکه اول با او دست بازی و خوش طبعی بکند و بعد از آن جماع کند .

در حدیث صحیح از حضرت صادق (ع) منقول است که در وقت جماع سخن مگویید که بیم آن است فرزندی که به هم رسد لال باشد و در آن وقت نظر به فرج زن مکنید که بیم آن است فرزندی که بهم رسد کور باشد و در روایات دیگر از آن حضرت منقول است که باکی نیست نگاه نمودن به فرج در وقت جماع .

به محسن چاووشی رای دهید

http://8.8.247.13/Mohsen-Chavoshi

معنای نام کشورهای جهان ( از جمله ایران)

آرژانتین: سرزمین نقره (اسپانیایی)

آفریقای جنوبی: سرزمین بدون سرما / آفتابی جنوبی (لاتین، یونانی)

آلبانی: سرزمین کوه نشینان

آلمان: سرزمین همه مردان یا قوم ژرمن (فرانسوی، ژرمنی)

آنگولا: از واژه نگولا که لقب فرمانروایان محلی بود

اتریش: شاهنشاهی شرق (ژرمنی)

اتیوپی: سرزمین چهره سوختگان (یونانی)

ازبکستان: سرزمین خودسالارها (سغدی، ترکی، فارسی دری)

اسپانیا: سرزمین خرگوش کوهی (فنیقی)

استرالیا: سرزمین جنوبی (لاتین)

استونی: راه شرقی (ژرمنی)

اسرائیل: جنگیده با خدا (عبری)

اسکاتلند: سرزمین اسکات ها (لاتین)

افغانستان: سرزمین قوم افغان (فارسی)

اکوادور: خط استوا (اسپانیایی)

الجزایر: جزیره ها (عربی)

السالوادور: رهایی بخش مقدس (اسپانیایی)

امارات متحده عربی: شاهزاده نشین های یکپارچه عربی (عربی)

اندونزی: مجمع الجزایر هند (فرانسوی)

انگلیس: سرزمین پیر استعمار (ژرمنی)

اوروگوئه: شرقی

اوکراین: منطقه مرزی (اسلاوی)

آمریکا : از نام آمریگو وسپوچی دریانورد ایتالیایی

ایتالیا: شاید به معنی ایزد (یونانی)

ایران: سرزمین آریایی ها٬ برگرفته از واژهٔ «آریا» به معنی نجیب و شریف

ایرلند: سرزمین قوم ایر (انگلیسی)

ایسلند: سرزمین یخ (ایسلندی)

باهاما: دریای کم عمق یا ریشدارها (اسپانیایی)

بحرین: دو دریا (عربی)

برزیل: چوب قرمز

بریتانیا: سرزمین نقاشی شدگان (لاتین)

بلژیک: سرزمین قوم بلژ از اقوام سلتی، واژه بلژ احتمالاً معنی کیسه می داده

بلیز: یا از نام دزدی دریایی به نام والاس یا از واژه ای بومی به معنای آب گل آلود

بنگلادش: ملت بنگال (بنگلادشی)

بوتان: تبتی تبار

وتسوانا: سرزمین قوم تسوانا

بورکینافاسو: سرزمین مردم درستکار

بولیوی: از نام سیمون بولیوار مبارز رهایی بخش آمریکای لاتین

پاراگوئه: این سوی رودخانه

پاکستان: سرزمین پاکان (فارسی دری)

پاناما: جای پر از ماهی (زبان کوئِوا)

پرتغال: بندر قوم گال از اقوام سلتی (لاتین)

پورتوریکو: بندر ثروتمند (اسپانیایی)

تاجیکستان: سرزمین تاجیک ها (فارسی دری)

تانزانیا: این نام از همامیزی تانگانیگا سرزمین دریاچه تانگا + زنگبار گرفته شده

تایلند: سرزمین قوم تای

ترکمنستان: سرزمین ترک + ایمان = ترکیمان = ترکمان = ترکمن سرزمین ترک هایی که مسلمان شده اند (مربوط به سده های آغازین اسلام)

ترکیه: سرزمین قوی ها (ترکی با پسوند عربی)

جامائیکا: سرزمین بهاران

جیبوتی: شاید به پادری بافته از الیاف نخل می گفتند (زبان آفار)

چاد: دریاچه (زبان بورنو)

دانمارک: مرز قوم “دان”

دومینیکن: کشور دومینیک مقدس (اسپانیایی)

روسیه: کشور روشن ها، سپیدان

روسیه سفید / بلاروس: درخشنده روس / سفید روسی

رومانی: سرزمین رومی ها

زلاند نو: زلاند جدید (زلاند نام یکی از استان های هلند به معنای دریاست)

ژاپن: سرزمین خورشید تابان (ژاپنی)

سریلانکا: جزیره باشکوه (سنسکریت)

جزایر سلیمان: از نام حضرت سلیمان

سوئد: سرزمین قوم “سوی”

سوئیس: سرزمین مرداب

سودان: سیاهان (عربی)

سوریه: سرزمین آشور (سامی)

سیرالئون: کوه شیر

شیلی: پایان خشکی / برف

عراق: شاید از ایراک به معنای ایران کوچک (فارسی)

عربستان سعودی: سرزمین بیابانگردان در تملک خاندان خوشبختواژه عرب به معنی گذرنده و بیابانگرد استسعود یعنی خوشبخت.

فرانسه: سرزمین قوم فرانک از اقوام سلتی

فلسطین: یکی از اسامی قدیم رود اردن

فنلاند: سرزمین قوم “فن”

فیلیپین: از نام پادشاهی اسپانیایی به نام فیلیپ

قرقیزستان: سرزمین چهل قبیله قرقیزی

قزاقستان: سرزمین کوچگران قزاقی

قطر: شاید به معنای بارانی (عربی)

کاستاریکا: ساحل غنی (اسپانیایی)

کانادا: دهکده زبان سرخپوستی “ایروکوئی”

کلمبیا: سرزمین کلمب (کریستف کلمب) (اسپانیایی)

کنیا: کوه سپیدی (زبان کیکویو)

کویت: دژ کوچک هندی (عربی)

گرجستان: سرزمین کشاورزان (یونانی)

لبنان: سفید (عبری)

لهستان: سرزمین قوم “له”

لیبریا: سرزمین آزادی

مجارستان: سرزمین قوم مجار (مجاری)

مراکش: مغرب

مصر: شهر، آبادی

مقدونیه: سرزمین کوه نشین ها، بلندنشین ها (یونانی)

مکزیک: اسپانیای جدید (اسپانیایی)

موریتانی: سرزمین قوم مور (لاتین)

میکرونزی: مجمع الجزایر کوچک فراسوی

نروژ: راه شمال

نیجر: سیاه (لاتین)

نیجریه: سرزمین سیاه (لاتین)

نیکاراگوئه: دریای نیکارائو (نام مردم آن منطقه) آگوئه (اسپانیایی)

واتیکان: گرفته شده از نام تپه ای به نام واتیکان (اتروسکی)

ونزوئلا: ونیز کوچک

ویتنام: اقوام “ویت” جنوبی (ویتنامی)

ویلز: بیگانگان (ژرمنی)

هلند: سرزمین چوب آلمانی

هندوستان: پر آب (فارسی باستان)

هندوراس: ژرفناها (اسپانیایی)

یمن: خوشبخت

یونان: سرزمین قوم "یون"